Natuurfotograaf Mike Muizebelt werkt inmiddels een kleine drie jaar met Sirui statieven. Met de Sirui RX-5214L, RX-4213, RX-2214, W-2204 en de T-5C om precies te zijn. Is hij nog altijd tevreden over zijn statieven? En wanneer en waarom grijpt hij naar welk statief?
Tot drie jaar geleden werkte Mike met een Gitzo statief. Statieven van dit merk staan bekend om hun stevigheid en hufterproofheid. “Met dat Gitzo statief werkte ik al zes jaar naar volle tevredenheid”, zegt Mike. “Het was voor mij dus best een stap om een statief dat mij nimmer in de steek had gelaten, aan de kant te schuiven en de overstap te maken naar Sirui.”
Sirui biedt levenslange garantie en dat is niet voor niets
Mike Muizebelt
“En ja, vrijwel direct bij mijn eerste kennismaking met Sirui wist ik dat het met de stevigheid van deze statieven wel snor zit. Er zit geen speling in, het in- en uitschuiven van de poten gaat soepel en vloeiend. Het vastdraaien van die poten doe je met een kwartslag. Een statief staat bij mij kortom binnen 20 seconden. Dat is voor mij als fotograaf essentieel. ‘Hé hier gebeurt iets, het licht is mooi, ik moet aan de slag!’ Dan kan en mag het niet zo zijn dat ik eerst moet hannesen met mijn statief. Daarover hoef ik mij bij Sirui nimmer zorgen te maken.”
“Maar goed, stabiliteit is één. Dat heb je als gezegd snel genoeg door. Maar hoe zit het met de duurzaamheid? Staat dit statief na drie jaar intensief gebruik nog altijd als een huis? Werkt alles nog even smooth? Zit alles nog op zijn plaats? Wat als ik op reis ben in Afrika? Krijg ik onderweg geen gedoe met mijn statief? Want eenmaal in Afrika, koop je niet even een nieuw statief… De antwoorden op die vragen, krijg je pas na verloop van tijd. Dat was wat mij betreft de grootste test.”
Levenslange garantie
Inmiddels heeft Mike het antwoord op al zijn vragen. “Ik ben met de Sirui statieven in allerlei uithoeken op het Afrikaanse continent geweest en ik heb er uitvoerig en intensief mee gewerkt aan de Nederlandse kust. Ik gebruik ze kortom super intensief onder de meest dynamische en ruige omstandigheden en alles werkt nog even perfect. Natuurlijk hebben ze inmiddels wat cosmetische putjes, maar alles zit nog op zijn plaats en loopt nog even soepel. Dat is cruciaal. Tenslotte staat ook mijn geloofwaardigheid als fotograaf op het spel. Ik adviseer mijn workshopdeelnemers om een Sirui statief uit de RX- of W- lijn aan te schaffen. Dan kan het niet zo zijn dat zo’n statief binnen afzienbare tijd de geest geeft. Sirui biedt levenslange garantie en dat is niet voor niets, weet ik nu ook vanuit mijn eigen praktijkervaring. Én, in zeldzame gevallen dat er wel iets mankeert, wordt het snel en adequaat verholpen. Dus ook op het gebied van service is Sirui top!”
Iets heel anders nu, vijf statieven? Is dat niet wat overdreven? Mike, met een grote lach: “Ik realiseer me dat ik daarmee in een luxepositie verkeer maar ik gebruik ze echt allemaal. De een wat intensiever dan de ander maar ze komen allemaal aan bod. Zo gebruik ik de W-2204 tijdens mijn sessies aan het strand. Het grote voordeel van dat statief ten opzichte van de vergelijkbare RX-2214 is het feit dat de W-2204 zand- en waterdicht is. Eenmaal thuis zet je daar even de sproeier op en hij is weer gereed voor de volgende sessie. De RX serie is van onderen open en daar loopt op het strand dus water in. Dat is geen probleem, maar daar moet je wel rekening mee houden. Dat vergt na een strandsessie gewoon wat meer onderhoud.”
Mike werkt naast zijn fullframe Pentax K1 met een middenformaat camera, de Pentax 645Z, een grote zware jongen die, zoals alle middenformaat camera’s, uitermate gevoelig is voor trillingen. “Wanneer ik met die camera aan het werk ga buiten het strand, zet ik mijn RX-4213 in. Dat statief is 100% trillingsvrij en staat echt als een huis.” Om die reden zet Mike dat statief ook in wanneer hij met zware teleobjectieven werkt.
Mogen we uit het bovenstaande concluderen dat Mike de middenformaat nimmer gebruikt aan het strand? Absoluut niet. “Maar”, legt hij uit, “wanneer ik aan het strand werk, schiet ik eigenlijk altijd vanaf een laag standpunt en dan is de W-2204, ook in combinatie met de middenformaat, stabiel genoeg. Immers, hoe lager je standpunt, hoe stabieler je statief. Daar komt bij dat de kop die ik gebruik, de Sirui K30II ook stevig genoeg is om zware combinaties te dragen.”
Extreme standpunten
Dan de RX-5214L, door Mike gekscherend omgedoopt tot the Beast. Wanneer en waarvoor gebruikt hij dat gigantische monster? Iedereen die dit statief wel eens in real life gezien heeft, snapt deze vergelijkingen. Mike: “Bijvoorbeeld wanneer ik iets bijzonders maak met een extreem hoog standpunt grijp ik naar the beast. Maar hoe bedien je dan nog je camera, vragen mensen mij dan dikwijls. Simpel, via een app op mijn telefoon. Daarnaast gebruik ik dat statief wanneer ik bijvoorbeeld op stijle hellingen werk. Denk aan rotspartijen en zandduinen. Dankzij zijn lange poten, kan je twee poten heel diep wegzetten terwijl je de voorste poot juist dicht bij je laat staan. Én met dank aan zijn lange middenconsole kan je vervolgens in de meest extreme landschappen toch heel stabiel op ooghoogte werken. Die RX-5214L is kortom meer dan een gimmick.”
Tot slot de Sirui T-5C, een van de kleinste en lichtste jongetjes van de klas die zeker naast the beast compleet verbleekt. “Maar toch zou ik er niet zonder kunnen en willen”, zegt Mike. “Ik gebruik hem bijvoorbeeld tijdens workshops om mijn MustHD monitor op te plaatsen. Via die monitor zien workshopdeelnemers exact en real life wat ik doe. Wat gebeurt er met het beeld wanneer ik een ander standpunt kies of mijn instellingen aanpas? Daarnaast gebruik ik hem om even snel een filmpje te maken met bijvoorbeeld mijn lichtgewicht Ricoh GR III. Dat statief is zo licht en klein… Je merkt niet dat je hem bij je hebt maar hij is voor bepaalde activiteiten echt onmisbaar.”
Meer informatie over Mike vind je hier.
