Gedurende een week of vier ging fotograaf Dave Zuuring aan de slag met het Tokina FiRIN 100 mm. f/2.8 objectief, een macro objectief geschikt voor het Sony Full frame E-mount systeem. Aangezien zijn passie voor macrofotografie is aangewakkerd en het aanschaffen van een macro objectief hoog op zijn verlanglijstje staat, was eind september een ideale kans voor hem om met dit objectief aan de slag te gaan. Hoe beviel hem dit objectief?
De FiRIN is uitgerust met het populaire 100 mm. brandpuntafstand voor macrofotografie. Dit brandpunt maakt het ideaal voor diverse vormen van (macro) fotografie zoals je gaandeweg in deze blog leest. Want hoewel dit objectief je in staat stelt ultra dichtbij te fotograferen, is en blijft het een 100 mm. prime objectief, die dankzij een continu diafragma van f/2.8 ook lichtsterk is. Vooraf was ik geattendeerd op deze lens door een impressie van natuurfotograaf en Sony ambassadeur Gustav Kiburg. Ook de aantrekkelijke prijs speelde een rol waardoor mijn interesse voor dit objectief was ontstaan. Op het moment van schrijven, is de Tokina € 283,- lager geprijsd dan de Sony GM 90 mm. Dit kan de vraag oproepen of je waar krijgt voor je geld.
Geen knop te veel
Wat me direct opviel aan dit objectief, is het sobere no-nonsense ontwerp. Er zit letterlijk geen knopje te veel op of aan dit objectief. Want in tegenstelling tot andere objectieven die ik in het verleden heb mogen testen bevat de FiRIN geen knoppen of schakelaars voor AF naar MF. Of zoals op de native Sony objectieven een drukknop voor programmeerbare extra functies. Kortom wil je snel schakelen van AF naar MF, dan moet je dit via het cameramenu doen of via één van de vele programmeerbare knoppen die de camera rijk is. Dit is dan weer precies het leuke van systeemcamera’s, want de quick menu’s en knoppen zijn allemaal programmeerbaar en naar je eigen hand te zetten. Ik merkte in het begin dat ik zelf gewend ben aan het hebben van de ‘analoge’ knoppen, op de lens dus ik moest even wennen. Maar dit is verder geen echt probleem. Waar deze lens ook niet mee uitgerust is, is lensstabilisatie. Maar omdat de Sony ook IBIS heeft (InBodyImageStabilization) heb ik daar weinig hinder van ondervonden.
Over problemen gesproken, die zijn er gewoon niet met de Tokina. Wel wat puntjes waar ik tegen aanliep, maar als je het objectief eenmaal leert kennen, vallen ze na verloop van tijd niet meer op. Wellicht was ik wat alerter hierop omdat ik vlak ervoor ook uitgebreid met het 70 mm Sigma Art macro objectief heb gefotografeerd.
De Vlindertuin in
De FiRIN heb ik de eerste keer gebruikt terwijl ik vlinders ging fotograferen in de Passieflora Hoeve. Nu zaten de vlinders in de buitentuin door het koelere najaarsweer nog redelijk stil. In de warmere tropische vlindertuin was dat niet het geval! Kortom voorzichtig benaderen, uit de hand fotograferen, diafragma wijd open op f/2.8 korte sluitertijd, en hogere ISO snelheden waren wel vereist om succesvol de ‘close ups’ te maken. Niet geheel onbelangrijk om te vermelden, ik heb de Tokina op zowel de Sony A6400 als de Sony A7RIII gebruikt. En op deze korte scherpstel-afstanden is het met ieder macro objectief een uitdaging om automatisch scherp te stellen. Heb je dit kunstje eenmaal door met de FiRIN, dan is het hoogstens een kwestie van wennen aan het enigszins vreemde geluid van de AF motor. Het doet verder niets af aan de autofocus en de beeldkwaliteit. En daar draait het uiteindelijk toch allemaal om.
Paddenstoel met de bekende stippen
Zo vind je ze niet en zo struikel je erover! 2019 was voor de bekende vliegenzwam, de rood met witte stippen, een uitstekend fotojaar. Dus wat een feest om precies dan met een macro objectief te spelen en de lichte Tokina in je tas te hebben. Met een kersepitzakje of gewoon de camera plat op de grond in het mos is het wel even wennen aan de slagen die je moet maken om scherp te stellen als je op manual focus werkt. En op de een of andere manier wil ik dan soms terugschakelen naar autofocus om dat gedraai te voorkomen of in te lopen. Dan mis je de klassieke AF/MF knop omdat je even moet denken waar die van auto focus naar manual focus instelling ook alweer zat. Je merkt al, ik ben nog geen echte geduldige macrofotograaf. Achteraf gezien had ik gewoon de camera op DMF moeten zetten bij de Sony A7RIII.
Heb je dan eenmaal je object zoals je het qua scherpte wilt hebben voor elkaar, dan komt eigenlijk hetgeen waar je als fotograaf bij een macro objectief benieuwd naar bent. Hoe is de achtergrondonscherpte. Nu ben ik geen bokeh specialist, maar ik vind de achtergrondonscherpte echt wel prima! Een mix van mooie zachte kleuren met fijne afgeronde bokeh cirkeltjes die naarmate je het diafragma gaat knijpen naar waarden als f/4 of f/8 nog talrijker worden.
Landschap
Ondanks dat een macro objectief geoptimaliseerd is voor het bereiken van de gewenste 1:1 vergroting en korte scherpstelafstand in tegenstelling tot standaard prime objectieven, kun je de Tokina FiRIN ook gebruiken als objectief om een landschapfoto mee te maken. Of “erger” nog, een panorama opname te maken. Dat laatste deed ik dus bij afnemend licht in het Arnhemse Mariëndaal. Ook ditmaal gaf de autofocus geen krimp. En oordeel zelf, een loepzuiver beeld met ragfijne scherpte, ondanks dat ik even vergeten was de ISO snelheid lager te zetten!
Wat ook een prettige bijkomstigheid is van het Tokina objectief, hij weegt amper 0,5 kg. En dat is echt niet veel. En zeg nu eerlijk; zijn we als fotografen niet soms te veel gewicht aan het mee zeulen? En heb je niet voor niets in een systeemcamera geïnvesteerd om een minder zware tas mee te nemen?
Conclusie
Wat zegt dit alles mij over het Tokina macro objectief? Dat het een objectief is dat me zeer bevallen is. Beeldkwaliteit is voor mij goed, brandpunt 100 mm. bevalt me prima en het prijsverschil ten opzichte van het Sony GM 90 mm. macro objectief maakt de Tokina ook erg aantrekkelijk. Kortom, value for money. Eigenlijk is het alleen maar wachten waar Tokina ons als Sony FE mount gebruikers nog meer mee gaat verrassen. Ik denk dat mijn keuze wel gemaakt is!
Tekst & Beeld Dave Zuuring
