Afgelopen weekeind zijn twee van mijn beelden in de prijzen gevallen bij de 2018 editie van de GDT European Wildlife Photographer of the Year. Om uit 18.000 beelden bij de laatste selectie van de jury te zitten voelt uiteraard fantastisch, maar bovenal ben ik blij dat de jury dit jaar mijn creatieve blik op natuurfotografie zo heeft gewaardeerd.
Tijdens 1 van mijn fotoreizen door Zuid Afrika vond ik deze schorpioen die aan het begin van de avond uit zijn schuilplaats kroop. Het exoskelet van schorpioenen bevat specifieke proteïnen die oplichten onder ultra violet licht. Het verbaasd me iedere keer weer hoe sterk deze dieren oplichten als een straal UV licht over ze heen glijdt. Dit specifieke exemplaar bevond zich ongeveer 2.5 meter boven de grond en door mijn statief (en mijzelf) te balanceren op de picknicktafel kon ik dit beeld uiteindelijk maken.
Ik fotografeerde deze zwarte neushoorn (Diceros bicornis) tijdens zijn nachtelijke bezoek aan een de goed verlichtte waterhole van Okaukuejo in Etosha National Park (Namibië). Een lange sluitertijd van 1.3 seconden gaf mij de gewenste geestverschijning waar ik naar op zoek was. Het stropen van neushoorns heeft een enorm negatief effect op de neushoorn populaties door heel Afrika. Momenteel zijn er dan ook nog maar zo’n 5000 zwarte neushoorns in het wild. Ik hoop dat door de inzet van talloze vrijwilligers en een verhoogd bewustzijn bij de mensheid, hun toestand snel verbeterd. En vooral dat het visioen dat ik met dit beeld schets, niet de uiteindelijke toestand is van de neushoorns in Afrika.
Enkele keren per jaar neem ik klein aantal deelnemers mee op een avontuurlijke safari door de mooiste gebieden van Afrika. ben je benieuwd of dit ook iets voor jou is? Neem dan even een kijkje bij de aankomende fotoreizen.
